Een beweging van onderop, waarin ouderen weer hun plek als mens claimen en ruimte krijgen om hun levensverhaal voort te zetten. Of ze nou slager, metselaar of hoogleraar zijn geweest.

En dan de wetenschap. Er ligt een wereld open die tot voor kort niet onderzocht is: hoe is het om oud te zijn? Dat soort onderzoeken komt er steeds meer en zal een ongekende dynamiek opleveren in de richting van het hele menselijke leven. Het 75 van nu was het 55 van 100 jaar geleden. Het bewustzijn dat oud zijn een continuïteit is, verandert ons levensverhaal.

Van een begin van leren, een middenstuk van werken naar een eind van niks doen en sterven, naar een verhaal van eeuwig leren en bijdragen tot de dood er een eind aan maakt.  Heb je er weleens nagedacht over het feit dat ontdekken gelijk staat aan veranderen? Als iets eenmaal van zijn bedekking is ontdaan, is het nooit meer zoals daarvoor. Leven is voortdurend leren is voortdurend ontdekken, is voortdurend veranderen. Bijdragen van oudere mensen aan het maatschappelijk debat en de openbare ruimte in brede zin, zal een andere maatschappij creëren.

Wat te denken van de filosofie? De filosofie heeft vele verschijningsvormen. Het geeft “antwoorden” op vragen die we niet kunnen beantwoorden, zoals waar komen we vandaan, waar zijn we nu en waar gaan we naar toe. Of over het al dan niet zijn van de werkelijkheid.

Het is een discipline die leert vragen te stellen. Filosofie kan volgens Deleuze en Guitari bijdragen aan de wereld door het steeds opnieuw ontwikkelen van concepten. Die concepten zijn hard nodig. Stel nou toch eens voor dat ouderen mensen blijken te zijn. Hoe ziet dan het concept mens er uit?

De kunst in al zijn uitingen en vormen is een ingang. Niet de kunst van het type behang en mooi dingetje voor boven de bank. Of kunst als investering, waarbij absurde bedragen bezit opleveren en aanzien en aandacht bij de Wereld Draait Door bedoelen we niet. Kunst als kennisproducent wel en kunst als kritiek op de constante behoefte van een deel van de mensheid om alles steeds te sedimenteren, vast te zetten en onveranderlijk te verklaren.

En dan geen domme opmerking zoals we steeds horen dat het leuk is voor de ouderen van deze wereld om een cursus schilderen te volgen. Wij werken met kunst om de breuken in de maatschappij te vergroten. Iets wat in het verleden werkte. Kunst als middel om de verhalen te bevragen zoals Joseph Beuys dat deed of de surrealisten.

Dat is wat we met The Festival of Older People willen bereiken. Het festival is daarbij zeker geen punt, het is een komma in een onomkeerbaar proces. Dat dit tot een totaal andere manier van kijken en denken leidt over ouder zijn en ouder worden en andere arrangementen gaan wij samen met de ouderen zelf organiseren.