Het beleid van werkgevers en zorgverzekeraars richting 30.000 zelfstandig verpleegkundigen heeft tot gevolg dat zij de zorg dreigen te verlaten.

Het actief belemmeren en tegenwerken van deze steeds groter wordende groep doet de tekorten in de zorg alleen nog maar verder oplopen, aldus zzp brancheorganisatie SoloPartners. Zij doen de oproep om te komen tot een inclusieve arbeidsmarkt voor de zorg.

Groei
De afgelopen vijf jaar is het aantal zelfstandig verpleegkundigen meer dan verdubbeld. Per maand stromen er 1200 zorgprofessionals uit hun dienstverband en in het zelfstandig ondernemerschap. ‘De cijfers zijn explosief te noemen’, aldus Lex Tabak van de zzp brancheorganisatie. ‘De snelheid van de stijging loopt op. In 2017 stopten 1000 professionals per maand met hun dienstverband en in 2018 waren dat er 1100. Dit jaar loopt dit op tot 1200. Steeds meer zorgverleners zijn klaar met de vastgeroeste kaders van het loondienstverband en zoeken hun heil in het zelfstandig ondernemerschap.

Belemmeringen
Zelfstandigen lopen echter tegen veel problemen op. Ze worden door werkgevers afgeschilderd als te duur en opportunistisch. Daarnaast krijgen zij van veel zorgverzekeraars geen overeenkomsten aangeboden en worden zij door die verzekeraars zelfs actief belemmerd als zij zonder contract hun werk proberen te doen. ‘Het demoniseren en tegenwerken van deze verpleegkundigen is in volle gang. Werkgevers en zorgverzekeraars trekken met elkaar op in de hoop deze zelfstandigen terug in een dienstverband te krijgen. Volgens deze partijen zouden ze daar thuis horen’, aldus Tabak. De maatregelen hebben echter een averechts effect, omdat deze professionals onder deze druk de zorg juist verlaten. ‘60% van onze 12.000 leden geeft consequent aan de zorg te verlaten als het werken als zelfstandige hen onmogelijk wordt gemaakt. Wij zien de eerste voorbeelden van mensen die het opgeven voorbij komen. De frustratie is enorm. Met meer dan 100.000 vacatures in de zorg mogen we dit niet laten gebeuren.’

Inclusieve arbeidsmarkt
‘We pleiten voor een inclusieve arbeidsmarkt in de zorg, maar vooralsnog staan we daar alleen in’, aldus Tabak. ‘De arbeidsmarkt gaat over meer dan alleen werknemers met een arbeidscontract. We hebben alle professionals nodig in de zorg en zelfstandigen maken daar definitief onderdeel vanuit. Faciliteer ook deze groep om op een goede wijze hun werk te doen.’, is zijn pleidooi. De afstand met de huidige praktijk is echter groot. ‘Er moet nogal wat gebeuren om te komen tot een arbeidsmarkt waar ook de 135.000 zelfstandigen in de zorg volwaardig mee mogen doen. Oud denken bij werkgevers staat nog steeds centraal, ondanks de signalen van astronomisch hoog verzuim en een enorm verloop. De vanzelfsprekendheid van zorginkoop bij traditionele zorgorganisaties alleen heeft geen zin meer. Deze organisaties leunen inmiddels structureel op flex en zijn dus in reële zin gekrompen.’, aldus Tabak. ‘Het proces van zorginkoop moet op de schop. Daarnaast dienen we anders na te gaan denken over hoe zorg georganiseerd wordt. Het huidige organisatiemodel werkt niet langer. Al jaren uiten zorgprofessionals hun ontevredenheid over administratieve lasten, werkdruk en weinig invloed over hun omstandigheden. Zorgverzekeraars en werkgevers hebben de kans laten lopen om dit te beïnvloeden. Inmiddels trekken professionals massaal hun conclusie en vragen zij als zelfstandige om een eigen positie. De arbeidsmarkt in de zorg zou ruimte moeten geven aan deze groep werkenden. Zij keren namelijk niet terug naar een dienstverband’.

Bronnen bij dit bericht: