Lu-177-PSMA werkt met peptiden die zich na inspuiting specifiek hechten aan prostaatkankercellen
Het Erasmus MC is begonnen met een nieuwe nucleaire therapie met Lutetium bij patiënten met uitgezaaide prostaatkanker.
Alleen patiënten bij wie de prostaatkanker castratieresistent is en uitgezaaid na chemotherapie komen in aanmerking voor de behandeling. De behandeling met het zogenoemde Lutetium-177-PSMA is niet gericht op genezing, maar op verlenging en behoud van de kwaliteit van leven. Na succesvolle studies wordt verwacht dat deze behandeling bij tot nu toe uitbehandelde patiënten nieuwe kansen biedt en veelvuldig zal worden toegepast.
De behandeling met Lutetium-177-PSMA—I&T is niet helemaal nieuw in Nederland. Deze wordt sinds kort in de reguliere zorg aangeboden door het Antoni van Leeuwenhoek en het Meander MC.
Bij dr. Hans Hofland, internist-endocrinoloog, berust het hoofdbehandelaarschap. Hij vertelt: ‘Het Erasmus MC is toonaangevend geweest bij de ontwikkeling van radionuclidetherapie en we zijn trots dat we nu ook Lu-177-PSMA kunnen aanbieden aan patiënten. Onze jarenlange ervaring met Lu-177-DOTATATE helpt ons multidisciplinair team om deze nieuwe therapie voor prostaatkanker patiënten veilig te kunnen implementeren.’ Dr. Debbie Robbrecht, internist oncoloog, is één van de artsen die met Lu-177-PSMA therapie werkt. Robbrecht: ‘We zijn blij dat we deze behandeling nu ook in onze regio kunnen aanbieden.’
Prof. dr. Erik Verburg, nucleair geneeskundige, werkte voor zijn komst naar het Erasmus MC in Duitsland al lange tijd met Lu-177-PSMA: ‘In Duitsland heeft deze therapie al een vaste plaats in de behandeling van uitgezaaide prostaatkanker. Ik verwacht dat deze therapie binnen korte tijd ook in Nederland veel zal worden gegeven nu deze door de zorgverzekeraars wordt vergoed.’
Werking Lu-177-PSMA
Lu-177-PSMA werkt met peptiden die zich na inspuiting specifiek hechten aan prostaatkankercellen. Lutetium geeft radioactieve straling af waarmee de specifieke kankercel wordt vernietigd of wordt vertraagd in groei. Er is daarbij zo min mogelijk schade aan gezond weefsel.